CoinJoin یک استراتژی ناشناس سازی است که از حریم خصوصی کاربران بیت کوین در هنگام انجام معاملات با یکدیگر محافظت می‌کند.
CoinJoin به چندین طرف احتیاج دارد که به‌طور مشترک توافق‌نامه ای را برای آمیختن کوین‌های خود در معامله بیت کوین امضا کنند که در آن نتیجه معامله باعث می‌شود تعداد شرکت کنندگان به همان تعداد کوین باشد اما آدرس‌ها با یکدیگر مخلوط شده‌اند تا پیگیری خارجی را با مشکل مواجه کند.
این فرایند همچنین به عنوان اختلاط کوین شناخته می‌شود.
نکات کلیدی در مورد Coinjoin
- CoinJoin فرآیندی برای ایجاد یک معامله چند طرفه بیت کوین است که در آن همه طرفین معامله همان مقدار بیت کوین را وارد می‌کنند و از آن استفاده می‌کنند، اما آدرس‌ها در معامله مخلوط می‌شوند و ردیابی منشأ کوین‌ها دشوار است.
- CoinJoin معمولاً به صورت خودکار توسط کیف پول انجام می‌شود که یک ویژگی نرم‌افزاری برای اجازه دادن به CoinJoin ایجاد کرده‌است. اجرای CoinJoin بدون ابزار کار دشواری است و به مهارت‌های پیشرفته کد نویسی نیاز دارد.
- از آنجا که این فرایند به معنای ناشناس ماندن معاملات بیت کوین است، تنظیم کنندگان ارز و دولتها به آن چشم پوشی می‌کنند.
CoinJoin چگونه کار می‌کند؟
CoinJoin برای معرفی لایه ای از حریم خصوصی به معاملات عمومی بیت کوین در غیر این صورت توسعه داده شد. این عبارت توسط گرگوری مکسول، توسعه دهنده بیت کوین، در یک موضوع اعلامیه در انجمن بیت کوین ایجاد شده‌است
چرا بیت کوین خصوصی نیست؟
اگرچه بیت کوین در روزهای اولیه شهرت خود را به عنوان ناشناس می‌دانست و از این رو برای معاملات در سایت‌های darknet مورد استفاده قرار می‌گرفت، ارز رمزنگاری شده در واقع حریم خصوصی بسیار کمی را ایجاد می‌کند. آدرس‌های بیتکوین نام و آدرس کاربران را لیست نمی‌کند، اما آنها به راحتی قابل ردیابی هستند و ممکن است کسی بتواند آدرس IP شما را با معامله بیت کوین شما مرتبط کند.
پس از شناسایی یک کاربر، محققان می‌توانند از روشهای رایج پزشکی قانونی دیجیتال برای ردیابی تمام مخاطبین موجود در شبکه استفاده کنند. این یک اشکال از بیت کوین نیست، بلکه پایه و اساس سیستم «بی‌اعتماد» آن است: همه معاملات برای جلوگیری از کلاهبرداری کاربر عمومی هستند.
کوین‌های دیگری ساخته شده‌اند تا حریم خصوصی کاربران را در کد کوین بگنجانند. Monero , ZCash و Dash نمونه‌های برجستهای هستند. فناوری حفظ حریم خصوصی Monero مشابه CoinJoin است، از این جهت که از امضاهای حلقه ای برای مخلوط کردن امضای اسپندر با امضای سایر کاربران استفاده می‌کند تا آدرس‌های ردیابی تقریباً غیرممکن شود.
CoinJoin اولین نسل هک حریم خصوصی برای بیت کوین است
کاربری که می‌خواهد CoinJoin را در معاملات بیت کوین خود پیاده‌سازی کند، باید کاربر دیگری را پیدا کند که همچنین می‌خواهد کوین‌ها را با هم مخلوط کند و با هم معامله مشترکی را آغاز کنند. آدرسی که بیت کوین از آن ارسال می‌شود به عنوان ورودی شناخته می‌شود.
معاملات زیر را که همزمان انجام شده‌اند در نظر بگیرید: A موردی را از B خریداری می‌کند، C یک مورد را از D خریداری می‌کند، و E نیز یک مورد را از F خریداری می‌کند. بدون CoinJoin، دفتر کل بلاک چین سه معامله جداگانه برای هر مسابقه ورودی–خروجی ثبت می‌کند. با CoinJoin، فقط یک معامله منفرد ثبت می‌شود. این دفتر نشان می‌دهد که بیت کوین از آدرس‌های A , C و E به B , D و F پرداخت می‌شود. با پوشاندن معاملات انجام شده توسط همه طرف‌ها، یک ناظر نمی‌تواند با اطمینان کامل تعیین کند که چه کسی بیت کوین را برای چه کسی ارسال کرده‌است.
ابزار Coinjoin
اگرچه این فرایند از نظر تئوری واضح به نظر می‌رسد، اما در عمل پیوستن به معاملات به چند دلیل دشوار است. برای اینکه شرکتکنندگان در پیوستن ناشناس بمانند، آنها باید از طریق شبکه Tor متصل شوند، آنها باید اطلاعات زیادی در مورد کدگذاری داشته باشند و باید به یکدیگر اعتماد کنند.
برای غلبه بر این موانع، توسعه دهندگان CoinJoin شروع به ایجاد ابزارهایی کردند که روند کار را برای بیشتر کاربران به صورت خودکار انجام دهد. اولین تلاشها برای استفاده از ابزار CoinJoin در کیف پولها انجام شد. اولین نمونه‌های آن کیف پول دارک ،JoinMarket و SharedCoins بودند. هدف این سیستم عامل‌ها فراهم کردن سطح اضافی پوشاندن اطلاعات برای کاربرانی است که در بیت کوین معامله می‌کنند.
تلاش‌های بعدی شامل کیف پول Wasabi و Whirlpool از کیف پول Samourai است. با این حال، در مورد چگونگی قابل اعتماد بودن و امنیت این کیف پولها و چگونگی ناشناس نگه داشتن دارایی‌های بیت کوین اختلاف نظر وجود دارد.
بیشتر بخوانید:
