آیا توکن ارز دیجیتال همان کوین است؟

تفاوت کوین و توکن برای بسیاری از کاربران کریپتوکارنسی روشن است؛ اما اگر در حال مطالعه این مقاله هستید، احتمالاً فرق این دو را نمی‌دانید و شاید بپرسید آیا توکن ارز دیجیتال همان کوین است. برای درک کامل این موضوع، تنها خواندن همین مقاله کافیست. Coin و Token دو مفهوم بسیار پرکاربرد دنیای کریپتو هستند و در واقع درک بسیاری از پروژه‌های رمزنگاری مستلزم شناخت کامل این دو و سایر اصطلاحات ارز دیجیتال است. دراینجا با این دو اصطلاح مهم ارز دیجیتال و تفاوت‌های میان آن‌ها آشنا می‌شوید. جهت آشنایی با انواع کوین و توکن نیز لطفًا تا انتهای مقاله ما را همراهی بفرمایید.

تفاوت کوین و توکن به زبان ساده

کوین‌ به ارزهای رمزنگاری شده‌ای گفته می‌شود که متعلق به بلاک‌چین مستقل و پایدار مختص به خود هستند و نمی‌توان آن‌ها روی بلاک‌چین دیگری به شکل اصلی خود استفاده کرد. بیت کوین، اتریوم و دوج کوین بعضی از محبوب‌ترین کوین‌های شناخته‌شده تاکنون هستند. به‌طورکلی، کوین‌ها وسیله‌ای برای مبادله، ذخیره ارزش و واحد محاسبه هستند.

توکن نیز نوعی ارز رمزنگاری است که روی یکی از بلاک‌چین‌های موجود قرار می‌گیرد و برای عملکرد خود به آن وابسته است.

در ادامه تفاوت‌های این دو مفهوم را از جنبه‌های مختلف بیان می‌کنیم:

نحوه تولید

توکن‌ها استخراج نمی‌شوند و برخلاف کوین‌ها برای ایجاد آن‌ها به طراحی و کدنویسی کردن از صفر نیازی نیست. توسعه‌دهندگان برای صدور توکن‌های جدید و توزیع آن‌ها بین کاربران از یک قرارداد هوشمند استفاده می‌کنند. بنابراین، مهم‌ترین تفاوت کوین و توکن در تعریف و نحوه ایجاد آن‌ها مشخص است.

توکن‌ها معمولاً «Pre-Mine» (از پیش استخراج‌شده) هستند. شاید ویژگی از پیش ماین‌شده درباره توکن‌ها را کمتر شنیده باشد. این مفهوم به معنی ایجاد مقدار معینی ارز دیجیتال قبل از عرضه عمومی آن‌ها است.

اما یک کوین از طریق استخراج تولید می‌شود؛ به این معنی که در ساده‌ترین شکل آن، رایانه‌ها (ماینرها) مسائل پیچیده ریاضی را حل کرده و معاملات را برای تولید کوین جدید تأیید می‌کنند. اولین رایانه‌‌ای که معما را حل می‌کند با کوین‌های تازه ضرب شده پاداش می‌گیرد. این روند، امنیت و عدم تمرکز شبکه را تضمین می‌کند.

موارد استفاده در تفاوت کوین و توکن

دومین تفاوت کوین و توکن مربوط به کاربرد و موارد استفاده از آن‌ها است. کوین‌ها برای معاملات عمومی و حفظ ارزش مناسب‌تر هستند، درحالی‌که توکن‌ها برای اهداف خاص و ایجاد ارزش کاربرد بهتری دارند. البته این دو، نسبت به هم، منحصربه‌فرد و ناسازگار نیستند؛ بلکه می‌توانند با هم کار کنند و در اکوسیستم کریپتو مکمل یکدیگر باشند؛ برای مثال:

• کاربران می‌توانند از کوین برای خرید توکن یا از توکن برای پرداخت هزینه در شبکه‌های کوین استفاده کنند.
• این دو همچنین به‌منظور کسب جوایز یا مشارکت در حکمرانی شبکه، توسط کاربران به اشتراک گذاشته می‌شوند.
• کاربران می‌توانند در صرافی ارز دیجیتال، کوین‌ها و توکن‌ها را با یکدیگر مبادله کند.

درکل، موارد استفاده از کوین‌ها، وسیله مبادله، حفظ ارزش و واحد حساب است. سودمندی، حقوق حاکمیت و مالکیت سهام نیز مهم‌ترین موارد استفاده از توکن‌ها به شمار می‌روند. مثلاً سودمندی پروژه‌های توکن این است که برای پلتفرم اصلی درآمدزایی می‌کنند.

قابلیت همکاری

تفاوت کوین و توکن ازلحاظ قابلیت همکاری (Interoperability) و تعامل‌پذیری نیز حائز اهمیت است. قابلیت همکاری کوین‌ها محدود به بلاک‌چین اصلی است. اما توکن‌ها می‌توانند توسط بلاک‌چین‌های مختلف پشتیبانی شوند. توکن‌ها قادرند ارتباط و سازگاری زنجیره‌ای را فعال کنند.

کیف پول

ذخیره‌سازی کوین‌ها در کیف پول یا آدرس اختصاصی در یک بلاکچین منحصربه‌فرد صورت می‌گیرد. برای مثال، کیف پول بیت کوین از کیف پول اتریوم مجزا است و نمی‌توان هرکدام از این رمزارزها را به آدرس بلاک‌چین دیگر ارسال کرد. اما توکن‌ها برای ذخیره‌سازی از این قانون پیروی نمی‌کنند؛ به این معنی توکنی مثل تتر ERC20 را می‌توان به هر آدرسی در شبکه منتقل کرد.

انواع کوین

کوین‌ها و توکن‌ها بر اساس فاکتورهای مختلف به انواع مختلفی دسته‌بندی می‌شوند. اکنون که تفاوت کوین و توکن را می‌دانید، بهتر است انواع این رمزارزها را نیز بشناسید. انواع کوین‌ها که بر اساس نحوه ایجاد، ارزش و عملکرد دسته‌بندی شده‌اند، عبارتند از:

• کوین‌های بومی مانند بیت کوین، اتریوم و لایت کوین که روی بلاک‌چین اصلی اجرا شده و به‌عنوان کوین بومی شبکه عمل می‌کنند.
• استیبل کوین‌ها مانند تتر (USDT) که ارزش آن‌ها به دارایی دیگری (ارز فیات یا طلا) گره خورده است.
•  کوین‌های فورک شده مثل بیت کوین کش که از یک بلاک‌چین موجود یا انشعاب از آن ایجاد می‌شوند.
• کوین‌های رپد شده مانند رپد بیت کوین (WBTC) و رپد اتر (WETH) که دارایی دیگری در یک بلاک‌چین متفاوت را نشان می‌دهند. این دسته از کوین‌ها امکان دسترسی به عملکرد و نقدینگی زنجیره‌ای را فراهم می‌کنند.

انواع توکن

انواع توکن که بر اساس عملکرد، ارزش پیشنهادی، موارد استفاده و … دسته‌بندی شده‌اند، عبارتند از:

• (Non-Fungible Token) توکن‌های غیرقابل تعویض که در تعریف آن‌ها تفاوت کوین و توکن را به‌طور واضح درک خواهید کرد. token غیرقابل تعویض (NFT) نوعی دارایی دیجیتالی غیرقابل تقسیم و منحصربه‌فرد است و معمولاً به‌عنوان سند دیجیتالی آثار هنری و کلکسیون‌ها استفاده می‌شود؛ مانند CryptoPunks.
• (Utility tokens): توکن‌های کاربردی مانند Uniswap یا Chainlink که دسترسی به یک عملکرد یا سرویس در بلاک‌چین یا dApp را فراهم می‌کنند.
• (Governance Token): توکن‌های حاکمیتی مانند AaVe و MKR که کاربران را هم در مدیریت بلاک‌چین سهیم می‌کنند.
• (Transactional Token) توکن‌های معاملاتی مانند ارزهای سنتی ستند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب به‌کار می‌روند.

لازم به ذکر است که توکن‌ها منحصراً مربوط به یک دسته‌بندی نیستند و ممکن است در دو دسته‌بندی قابل تعریف باشند. به‌طورکلی، آن دسته از توکن‌ها که توانسته‌اند خدمات مفیدی ارائه دهند و نیازهایی از جامعه را رفع کنند، از شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه برخوردار هستند.

تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال

در پاسخ به این سؤال که آیا توکن‌ ارز دیجیتال همان کوین‌ها هستند؛ باید گفت که یک کوین، بلاک‌چین اختصاصی خود را دارد که مختص خود آن کوین و از صفر طراحی شده است، اما توکن‌ها روی بلاک‌چین‌های موجود راه‌اندازی می‌شوند. علاوه براین، تفاوت‌های دیگری در ویژگی‌ها، تعامل پذیری، نوع ذخیره‌سازی و … میان این دو گروه از ارزهای رمزنگاری وجود دارد که پیش‌تر به بررسی آن‌ها پرداختیم. کوین‌ها معمولاً فقط واسطه معاملات هستند، اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی در شبکه دارند. هر کوین، نیاز به کیف پول و آدرس اختصاصی دارد، اما توکن‌ها را می‌توان در تمام آدرس‌های بلاکچین میزبان ذخیره کرد. کارمزد شبکه در کوین‌ها، از خود کوین برداشت می‌شود، اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاکچین کسر می‌شود.