اندازه‌گیری ریسک یک مولفه بسیار مهم در بسیاری از بخشهای صنعت مالی است. در حالی که نقش آن در اقتصاد و حسابداری است، تأثیراندازه‌گیری دقیق یا نادرست ریسک به وضوح در بخش سرمایه‌گذاری نشان داده شده‌است.
دانستن این احتمال که یک ارز، اوراق بهادار – خواه در سهام، گزینه‌ها یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری سرمایه گذاری کنید – به روشی غیرمنتظره حرکت می‌کند، می‌تواند تفاوت بین ترید مناسب و ورشکستگی باشد. معامله گران و تحلیل گران از تعدادی معیار برای ارزیابی نوسانات و خطر نسبی سرمایه‌گذاری‌های بالقوه استفاده می‌کنند، اما متداول‌ترین معیار انحراف معیار است.
نکات کلیدی انحراف معیار
- یکی از متداول‌ترین روش‌های تعیین ریسک سرمایه‌گذاری، انحراف معیار است.
- انحراف استاندارد به تعیین نوسانات بازار یا گسترش قیمت دارایی از متوسط قیمت آنها کمک می‌کند.
- وقتی قیمت‌ها به صورت شدید حرکت می‌کنند، انحراف معیار بالا است، به این معنی که یک سرمایه‌گذاری خطرناک خواهد بود.
- انحراف استاندارد پایین به معنای آرام بودن قیمت‌ها است، بنابراین سرمایه‌گذاری‌ها با ریسک کمی همراه هستند.
انحراف معیار چیست؟
انحراف معیار یک مفهوم اساسی ریاضی است که نوسانات موجود در بازار را اندازه‌گیری می‌کند، یا مقدار متوسطی که نقاط مختلف داده با میانگین متفاوت است. به زبان ساده، انحراف استاندارد به تعیین گسترش قیمت دارایی از قیمت متوسط آنها کمک می‌کند.
وقتی قیمت‌ها بالا یا پایین می‌شوند، انحراف معیار بالا است، به این معنی که نوسان زیادی وجود دارد. از طرف دیگر، هنگامی که بین دامنه‌های تجاری اختلاف محدودی وجود دارد، انحراف استاندارد کم است، به این معنی که نوسان کم است.
در حالی که انحراف معیار اندازه‌گیری مهم ریسک سرمایه‌گذاری است، اما تنها مورد نیست. اقدامات دیگری نیز وجود دارد که سرمایه گذاران می‌توانند برای تعیین اینکه آیا دارایی برای آنها بیش از حد خطرناک است یا به اندازه کافی ریسک پذیر نیست، استفاده کنند.
محاسبه انحراف معیار
انحراف استاندارد با کم کردن میانگین از هر مقدار و سپس با استفاده از مربع، جمع و میانگین اختلافات برای تولید واریانس محاسبه می‌شود. در حالی که واریانس به خودی خود شاخص مفیدی برای دامنه و نوسان است، اما مجذور تفاوت‌های فردی به این معنی است که دیگر در واحد اندازه‌گیری مجموعه داده اصلی گزارش نمی‌شوند.
برای قیمت دارایی، داده‌های اصلی به دلار و واریانس به دلار مربع است که واحد سنجشی مفیدی نیست. انحراف استاندارد به سادگی ریشه مربع واریانس است که آن را به واحد اندازه‌گیری اصلی برگردانده و استفاده و تفسیر آن را بسیار ساده‌تر می‌کند.
ارتباط انحراف استاندارد با ریسک
در سرمایه‌گذاری، انحراف معیار به عنوان شاخص نوسانات بازار و در نتیجه ریسک استفاده می‌شود. هرچه پرایس اکشن غیرقابل پیش‌بینی باشد و دامنه آن گسترده‌تر باشد، ریسک بیشتر خواهد بود. به این دلیل که می‌توان فرض کرد – با اطمینان نسبی – که آنها رفتار مشابه خود را ادامه می‌دهند.
هنگام استفاده از انحراف استاندارد برای اندازه‌گیری ریسک در بازار، فرض اصلی این است که اکثر فعالیت‌های قیمت از الگوی توزیع طبیعی پیروی می‌کنند. در یک توزیع عادی، مقادیر فردی در یک انحراف معیار متوسط، بالاتر یا پایین، ۶۸٪ از زمان قرار می‌گیرند. مقادیر در ۹۵ درصد مواقع در دو انحراف استاندارد قرار دارند.
به عنوان مثال، در دارایی با متوسط قیمت ۴۵ دلار و انحراف معیار ۵ دلار، می‌توان با اطمینان ۹۵٪ اطمینان داشت که قیمت بسته شدن بعدی بین ۳۵ تا ۵۵ دلار باقی مانده‌است. با این حال، ۵٪ از اوقات قیمت به شدت سقوط می‌کند یا جهش می‌کند. دارایی با نوسانات بالا عموماً دارای انحراف معیار بالایی است، در حالی که انحراف دارایی با تراشه‌های آبی پایدار معمولاً نسبتاً کم است.
بنابراین چه چیزی از این طریق می‌توان تعیین کرد؟ هرچه انحراف استاندارد کمتر باشد، خطر سرمایه‌گذاری نسبت به دلار در برابر دلار کمتر خواهد بود. از طرف دیگر، هرچه واریانس و انحراف استاندارد بیشتر باشد، امنیت ناپایدارتر است. در حالی که سرمایه گذاران می‌توانند قیمت را در دو انحراف معیار متوسط ۹۵٪ از زمان تصور کنند، این باز هم می‌تواند محدوده بسیار زیادی باشد. مانند هر چیز دیگری، هرچه تعداد نتایج احتمالی بیشتر باشد، خطر انتخاب نتیجه اشتباه نیز بیشتر خواهد بود.
بیشتر بخوانید:
